Hiç Uğruna Ezilen İnciler

Çok fazla odaklanmıştım aklımdakileri yazıya dökmek için. Ama şu lanet olası böceği yazı yazdığım bilgisayarımın üstünde öldürmeden önceydi bu.
Şimdi sinirliyim. Aklımdakiler aklımda olsalar bile bunu yazıya dökemeyecek kadar sinirliyim. Çünkü bütün beynimi dolduran bu böceğin ölüşü. Birkaç itelememe rağmen yine de gelişinden sonra tek çaremin onu öldürmek olduğuna karar verdim. Aslında bunu düşünmedim bile. Bir iki saniye onu öldürsem mi öldürmesem mi diye bile kararsız kalmadım. O kadar değersiz ki iki saniyemi bile almadan yaşamını kaybetti. Onu bu kadar değersiz yapan ne? Ya da beni bu kadar kolay katil yapabilen nedir? Peki, benim cezam nedir, ne zaman cezalandırılacağım? Cezam ne olacak? Ya da af mı çıkacak? Affedildin sorun değil soyu tükenmedi daha çok var mı diyecekler? Kim diyecek ki diyecek birileri olsa bile. Kim umursar ki minicik bir böceği? Benim vicdanım? Böceğin yaşamından olması? Benim bu sorularımın cevabı? Evet, bütün hepsi cevapsız kalacak. Kim umursar ki bir böceğin hayatını, kim düşünür onu öldürenin cezasını, kim öldürdüğü için vicdan azabı çeker ki? Kim cevaplar ki bu sorularımın cevabını? Evet, hepsi cevapsız kalacak. Yine hiçbir şey olmamış gibi devam edeceğiz. Bir böcek ölmüş s.kimizde bile olmayacak. Kimse takmayacak. Yanlış bir şeylerin düzeltilmesi için kimseler ellerini kıpırdatmayacak. Bir kerede bunu da biz düzeltelim demeyeceğiz. Yapmayacağız. İnsanız işte. Hepimiz aynıyız. Ezilene bir tekmede biz vuracağız. Hayatın kanunu deyip geçeceğiz. Böcekler de haklarını arayamayacaklar dilleri olmadığı için. Ezilenler gibi. Ezdiklerimiz gibi. Öl emrini verdiklerimiz gibi.

    Ölen böcek şimdi sana sesleniyorum belki olurda duyarsın diye. Seni ve senin gibilerin bu dünyada onurlandırılması lazım kimsenin umurunda olmasa bile. Bu yaşamda yeriniz diğerlerine kıyasla büyük bir önem taşıyor. Sizler olmasanız yaşadığımız sanılan bu dünya aslında ne kadar lüzumsuz ne kadar değersiz olduğu anlaşılır. Umarım ki sizler tamamen yok olmadan anlaşılır da fark edilebilirsiniz. Senin gibi milyonlarcası ölürken hiçbir şey hissetmesek de seni düşünüpte yazılan bu yazı ilk olsa gerek. Bu yüzden buraya kadarki yazımı methiye bundan sonrasını da ağıt kabul et.

Hiçbir şeyden habersiz

Sadece merak duygusundan

Veya aç karnını doyurmaktı amacın

Ya da bir anne içgüdüsü ile

Çocuklarını doyurma ihtiyacı…

Neden yaptılar bunu sana?

Neden düşünmediler seni canına kıyarken?

Oysaki kimseye zararın yoktu

Bugün ağlayan olmasa da

Yarın herkesin konuştuğusun.

Üzülme korunacak hakkın

Bunca gözyaşı yoluna feda olsun.

Düşürme sen başını yere

Seni öldürenler önünde ölü dursun.

    Alagaş…