Ben Buradayım

Yine bir şeyler yağıyor bardaktan boşalırcasına.
Nerede yağıyor, kimleri ıslatıyor… Gözlerim uzaklarda, ruhum, aşkım…Ben buradayım. Tek başıma. Ne kadar uzaklaşırsam şehirden o kadar yaklaşıyorum semaya. Bir ayna gibi tepemde bana başka âlemlerden bakan bir ben misal asılı duruyor. Sanki biraz üflesem hepsi kafama dökülecek yıldızların. Ama kıyamıyorum.

Başlamak ve bitirmek. Ne anlamsız iki kavram, ya arası? Tıpkı göğe baktığımızda aslında boş zannettiğimiz ama nice yıldızların doldurduğu o karanlık nokta gibi, ortası görmeyen gözlere gizlenmiş bir sır. Ve her sır gibi arayanını bekliyor, bulunacağı günü… İki taraflı değil midir ki hasret; giden gittiğini kalan gideni beklerken yanmasın.

Az söz çok şey anlatır derler. Kelimeler ne kadar az karışırsa işimize biz insanlar o kadar net anlıyoruz birbirimizi. Ne olurdu sanki tüm aracılar kalksaydı aradan? Ne güzel bir hayal birbirimizle rüyalarımızda görüşmek…

Bırak sayfaları, paragrafları hatta cümleleri kelimelerin başından sonuna eremeden nice hikâyeler yaşanıp bitiyor bir yerlerde. Ne çok nefesin mecali kalmıyor bir ikincisine. Çok geriden yaşıyoruz zamanı bir yerlerde çoktan ölmüş yıldızların hatıralarını izliyoruz her akşam gökyüzünden. Nice ölümler gördü bu gözlerimiz, nice gidişler, vedalar… Ne zaman korkar olduk biz de gitmekten, ne zaman çakılıp kaldı ayaklarımız toprağa?

Bebekler masal dinleyerek uyumaya bayılır. Çocuklar hikâyeleri sever. Gençler uzun bir roman ister, ömürleri gibi. Yetişkinler başarılı hayatlar olan filmler izler. Ve hayatın doruğuna ermiş olanlar mutlu bir son ister, her ne olursa, tek istedikleri huzurlu bir şekilde son uykularına dalmaktır. Bir son bulmalı her şey. Zamanın ucundan düşüp sonsuz rüyalara uyanmanın hasretini çektiği sürece ruhlarımız, bedenler toprak değil titanyum olsa tutamaz kafeste onları.

Yine bir şeyler yağıyor bardaktan boşalırcasına. Nerede yağıyor, kimleri ıslatıyor… Gözlerim uzaklarda, ruhum, aşkım… Ben buradayım. Tek başıma. Ne kadar uzaklaşırsam şehirden o kadar yaklaşıyorum semaya. Bir bulut geçer gibi gözlerimin ta içinden, sonra yine bir şeyler yağıyor bardaktan boşalırcasına. Nerede yağıyor… Tek damla yaş bütün âlemleri ıslatıyor iliklerine kadar. Ben buradayım. Tek başıma. Nerede yağıyor… Bardaktan boşalırcasına… Nerede? Tek başıma… Ben buradayım. Bir ayna gibi tepemde bana başka âlemlerden bakan bir ben misal asılı duruyor sema. Sanki biraz üflesem hepsi kafama dökülecek yıldızların. Ama kıyamıyorum. Ben buradayım. Tek başıma.

Zıkım 

Yazıları