Takvim

Takvimin yaprakları yalnızlıklarını düşürürken hayata
İnsanlar umutlarını yitirirken birer birer
Yalnızlığım seninle, umudum seninle
Kalbim seninle nefes aldı şu alemde

Akşam kızıllığı ve gecenin karanlığı
Göğün mavisi mi yoksa denizin mavisi mi
Sen, ben ve kader Ey güzel şiir
Zamanın ışıkları altında mahkum birer lale gibiyiz sanki

Kaybolup gidesin dışında ya da tam ortasında
Bütün olan aşkın sağanak karanlığında
Dene haydi ayıramazsın ki seven ve sevileni
Aşkın içinde birleşmiştir çünkü kalpleri

Vuslat deniz köpüğü ve sürgüne aşık
Sabah aydınlığında büyük ve kızıl bir sis
Dalarcasına hayatın içine bir deniz misali
Bak; takvimlere çarpan yapraklarına
Ortak ederler belki dertlerine

İnanır mısın ilk bakışta olan sevgilere
Delirtircesine çarpan sevdalı gönüllere
Sevgilinin içinde kaybolup dinlenen gözlerinde
Sevenin hasretini görüp, inanır mısın sevgisine

Melekler kanatlanıp uçuşurken ufuklara kadar
kaybolup gittiler deniz göğe kadar
Keskin bir ay "güzel bir gün"ün sabahında belirip kaybolur
Takvimin akşamları sevenin kaderi olmuştu belki de
Uçmak, "günlerin en iyi"sine doğru kanatlanıp uçmak
Takvimin yapraklarında dolaşıp
Seçmekti "en güzel gün"ü barındırabilecek bir hayal
Buldum kederin çıkarabileceği "güzel bir gün"ü
Kaybolup solmuş yaprakların arasında saklanmış buldum.

Edekentli...