Karışırken Söze Ter

Tütün kokuyor el dediği bulutlar 

Karanlıklar avcunda baykuşlu bir gece 

Ölüm boğucu bi urgansa parmak uçlarına doğru,

Yaşamak sinsi bir ateş olup özlem yakıyor 

Kor kor 

Yürek dediği kana ter katan bucaksız bir siperde. 

Tutuşup uçuşuyor saç dediği uçurtma

Renkli bir kayboluş bu, tok söz

Hep yek

Göğü yarıp göğsünden tam ikiye

Sağanaklarca yağıyor 

Acılı birkaç söz genzimi yakıp,

Şakaklarıma hücum ediyor Nil’le yarışıp

Sen dağlara hükmediyorsun 

Kızgın lavlara yalın ayak koşarak

Başın iki elin arasında aklını arıyorsun

İki yandan bastırınca ve tutunca sıkı sıkı

Hayatı yakalarım sanıyormuşsun

Dünya sanıp yaşamayı

Ellerini iki yana aç 

Ağzını iki yana aç 

Gözlerini kıs iki yana

Ve şimdi sarıl sarılabildiğince çok 

Köklü ağaçlarına, sarmaşıklarına, taze meyve ağaçlarına. 

Ütopya