Kaybetmek

Hiç bitmeyecek, dinmeyecekmiş gibi gelir bu acı bazen. 

Kendini hep çıkmazda bulursun. Karanlık gecelerde kuytu köşelerdir evin. Umutsuzluk yüklenmiştir omuzlarına. Hayallerin kelepçe olmuştur ellerine. Uykuların çoktan göçe çıkmıştır senden. Öyle bir sarhoşluktur ki bu bütün dünyayı önüne serseler göremeyeceksindir. Gecenin sessizliğiyle uzaklara yelken açacaksın ama deniz seni hırçınlığıyla boğacaktır. Bir melodi duyacaksın ama her sözünde, gözünden akan yaşlara engel olamayacaksın. Kalabalığa karışacaksın kendinden kurtulmak için ama kalabalıkta seni son durakta yalnızlığınla baş başa bırakacak. Yüksek bir yere çıkıp avazın çıktığı kadar haykıracaksın ancak haykırışların bile geri dönüp yüzüne çarpacaktır. Yeniden sevmek isteyeceksin ama her adımda geçmişe döneceksin. Ölmek isteyeceksindir belki her şeyden kurtulmak için ancak onu bile beceremeyeceksindir. Dost edinmeye çalışacaksın çoğu zaman ancak o kadar kaybolmuşsundur ki geçmişinde, dostlarını da kaybedeceksin o boşlukta. Her şeyden, herkesten nefret edeceksin öfkelenip... Ama dönüp arkana baktığında o nefret bile intikam alırcasına seni daha da sürükleyecektir karanlığa. Bütün umudun hayallerin kaçıp gitmiştir senden. Kim bilir belki de sen istemişsindir kaçmalarını. Bir bataklıktasın sen arkadaş. Çıkmaya çalıştıkça daha da battığın bir bataklık. Kurtulmak senin elinde değil bu kez. Kurtarıcını sen çoktan unutmuşsundur ve kısacası;

Kaybetmişsindir.

Anka