Dünümdeki Sen

Bugün senden bahsetmek istiyorum.
Bugün bu özleme hiç dayanasım yok. Bunları yaşamak işte bugün çok zor geliyor. Her gün dayanırsın bir gün dayanamazsın. O gün bugün. Sabahın körü kalktım geldim meyhaneye. Daha yeni açılıyor. Yoğun bir temizlik, iğrençte bir deterjan kokusu etrafı sarmış durumda. Midem zaten içmeden bulanmaya başlıyor. Ağzımdan yemek geçmeden rakı geçiyor. Hemen unutmam lazım her şeyi. Hemen şuan bitmesi lazım. Öldüremiyorum, canıma son veremiyorum ama sensizde yaşayamıyorum. Garsonlar tanıyor artık beni. Bayılana kadar kalkmıyorum. Bayılınca ayıltıp evime kadar götürüyorlar. Bunun için de para veriyorum ses çıkartmıyorlar. He bir de konuşmasınlar diye para veriyorum.

     İnançtan veya başka bir şeyden değil. İnsanın kendisini öldürmesi kolay olmuyor. Defalarca denedim hala deniyorum ama yapamıyorum. Korkağım. Bu yüzden unutarak yaşamaya çalışıyorum. İnsanların içine çıkamaz oldum. 24 saatin 3 saati kendimdeyim yani düşünebildiğim 3 saat var. Yemek yerim, tuvalete giderim, ve yazı yazarım. Üç saatim böyle geçiyor işte. Daha fazlasına da dayanamadığım için bayılana kadar içiyorum. Bu kadar acizim işte. Sende bu kadar şiddetlisin. En üzgün çocuğu kadar mutludur ya anneler, işte sen benim en mutlu çocuğumsun. Bende kendi elimle çocuğunu öldüren anneyim. Vefasız anne, anne içgüdüsü olmayan bir anne. O kadar günahkâr ki Müslüman olduğu halde cennete giremeyecek bir anne. Affedilemeyecek kadar büyük günahı annenin.

    Seni doğurdum, o günden beride öldürüyorum. Bugünde dünden kalmaydım anlayacağın. Bugünde dünden yazıyorum. Her bugünde dün olacak. Ölene kadar da sana yazmaya devam edeceğim bugünüme gelmiyorsan da dünüme gel diye. 

Alagaş...