Anlayamazsın

Gördüğün anda anlayamazsın ki

Önce yollar kesişir

Önce bakışlar birleşir

Zaman geçer

Mesela sonbahar olur.

Mesela Kasım olur…

Üşür elleri,güzelim elleri..

Göğe bakar sonsuz güzelliğin toplandığı yerden

Yeşille öpüşür yıldızlar

Aydınlanır karanlığa tutsak olanlar…

Önce anlayamazsın varlığındaki hikmeti

Yılların biriktirdiği acıyı anlayamazsın önce

Bir gün cennetin resmini hissedince gözlerinde

Anlarsın karanlığı aydınlatanı isminin her hecesinde….

Bazan sıraat gibidir sözleri kıldan ince ve kılıçtan keskin.

Bir an üzülmesin diye, dünyanın dertleri biriksin istersin bedeninde…

Anlayamazsın gülüşünün enginliğini

Bakışlarının derinliğini

Bunun adı ne? Aslında o da anlayamaz

Anlarsa bu acıya dayanamaz…

Peki nedir anlamlayamadığımız  ?

Anlasakta tamamlayamadığımız ?

Bir kelime, bir hece..

Ve hatırlandığın anda geçmeyen bin bir gece…

-AŞK

Yazar yazar da silersin bazan

Kalem yetmiyor baksana

Irmakların hülyasına kapılıp gittiğinde nasıl kurtaracaksın

Sevginin kaynağında olan mahkumları?

Yok mu edeceksin hayatın suçlarını 

Yoksa sende mi mahkumlar gibi diz çöküp 

Geçemeyecek misin bu yolları?

Sus. Söyleme 

İki kelimenin verdiği manayı ben çocukluğumdan beri 

Anlamaya çalıştım

Bakma öyle

Eritme umutların biriktiği bende ki seni…

Varlığına inanıp ayakta durmamızı sağlayan güç

-UMUT

Geçmişte yaşama dedi..gelecekte miyim ki?

Acılarım dinmedi ve hasret kül etti duyguları 

Özlemeyi özleyen bendim

Yıktı tüm korkuları…

Kelimelerin anlatmaya çalışırken çığlığında kaybolduğu zorluk

-SERZENİŞ

Bir sahafa gidelim seninle

Safi olanın yolunu bulmak için

Gidelim…kızgın girdiğimiz;

Küf kokulu ama huzur dolu

Kitapların arasından ufka bakalım

Cennete uzanan yolların birleştiği yerden

El ele çıkalım…

Yollar belki bir gün birleşmeyecek

Gençliğim çürüyüp  gitse yolunda 

Umrum da olur mu bilmem

Zaten hangi işim yolunda?

Bırakta esiri olduğum şu hayattan

Efendisi olup ölümün gideyim buralardan !

Ha dersen ki; bırakmam,sımsıkı tutarım ellerinden..

İşte o zaman erir tüm umutsuzluklar..

Tutarım ellerinden ve yükseldiğim yer olur yıldızlar…

ÇAĞRI-

Doruklarına vardığın zaman mutluluğun 

Tek kelime değiştiriyor insan kaderini 

Tek ama evrensel bir kelime.

Sevginin portresini sırçalayan  tek kelime 

Ve değişen elinde olan tek şey 

Kader.

Duyamadığın an mutluluğa açılan

O kelimeyi;

Doyamıyorsun gönlünü pervasızca harekete geçiren

Heceyi.

AH-

Nakış nakış işliyorum bu mısraları

Yüreğimdeki kıvılcım bir dostun sedasından sıcak.

Nedensiz, farketmeden rüzgarına kapalıp giderken

Sırf yüzü düşmesin diye dünya dert birikiyor omuzlarıma

Ya sonradan sorusu

Ya bır acı daha kaldıramam korkusu

Alıp götürüyor hayal dünyamı uzaklara…

Bitireyim diye bu şiiri aylardır bekledim

Ne şiir bitti, ne acı, ne aşk

Vardı biten tek bir şey…

BENDİM-

Sözkan