Başlangıç Bildirgesi

Başlamak zordur derler, evet zor; her birimiz bitiremediğimiz başlangıçların hezimetini taşıyoruz yüreğimizde.

Göçebe bir türüz biz, insanlık olarak; kıtadan kıtaya, fikirden fikire, gönülden gönüle, zamandan zamana ve bu dünyadan bir başkasına,fiziki veya fizikötesi, saymalı mı daha.

  Zor tabii, zor; insanlar sabırsız! Bir başarı gördüğümüzde önce cildine bakıyoruz, arkasındaki emek, acı ve zorluklar; tüm o alt yapı gözlerden ırak kalıyor, eh haliyle gönülden de. Kimsenin ne kalkıp da bir şeylerin ucundan tutmaya gönlü var, ne hayal etmeye mecali, ne de istemeye umudu! Kendi huzurlu dünyasının kralı iken ne gerek var rahatını bozmaya, kocaman bir dış dünya televizyonun ince parlak camı kadar uzak zaten. Ne hoş bir atalet hali, üç maymun en sevdiğimiz dostumuz artık.

Ah pardon ümitli ve idealist konuşmak gerekiyordu değil mi, edebiyat neticede. Yerini bilmeli, saklı bir vaha sadece kendi halinde veya kaçıp gelinecek uzak bir ada. Ah ah...Edebiyat şunun için mi bunun için mi? Edebiyat insanlık için! Ne sadece aklı ne ruhu, her ikisi ve biraz da hiçbiri, insan gibi! Biraz; çelişkili, çıkarcı, acımasız, biraz; narin, insaflı, kokak... Hem benim biraz hem sen ama neticede biziz, bütün ve parçalı. Bu edebiyat faşizminden vazgeçip taraf tutmayı bir kenara bırakmanın zamanı geldi artık. Bir tarafımızı alabildiğine açıp konuşturmaya çalışırken diğer yanımızı "içimizin" derin zindanlarına hapsetmenin anlamı yok. Edebiyat Pandora'nın kutusudur, er ya da geç açılacak. Korkma bunların hepsi bizim için.

Ah zor elbet; zor da kimse kolay olacak demedi ki! Uzun uzun konuşup kelimelerin ızdırabını uzatmayalım, kalemi kırıp cezasını keselim anlamların. Tüm bu beklenti, bu umut, acılarımız ve geleceğimiz. Bunlar bize has değil, dünya biz yokken de vardı, biz olmasak da olacak. O kadar kırılgan bir fidan ki yaşamak ve bir o kadar kısa ömürlü, pişman olmak gibi bir lüksümüz yok. Zamanın anahtarı başka ellerde, iyisi mi biz kendi kalın duvarlarımızın kapısını bulup anahtar deliğinden de olsa ufak bir bakalım, içeride ne varmış. Başladığımız yere dönelim, kimse bize başla demedi neticede...

Galat-ı Meşru